De handen van mijn vader…
zijn sterke handen, lieve handen,
brede knuisten, met korte nagels,
een beschermend laagje eelt.
Handen die printplaatjes solderen,
computers programmeren,
eindeloos alles repareren.
‘Kan ik nog wat voor je doen?’
Handen die heggen snoeien, terrassen leggen,
kasten bouwen, met planken sjouwen,
die koken, knutselen, druiven plukken.
Volgende keer moet het toch nóg beter lukken…
Handen die lekkers uitdelen,
en urenlang piano spelen.
Die ‘jonkies’ knuffelen en
handjes kietelen
… zo van kie-ie-ie-lewielewielewènske!
Handen die aaien,
handen die zwaaien,
dáhag, dáhag,
fijn dat jullie er waren!
Sterke handen, lieve handen,
dáhag, dáhag lieve handen…
♥ dank ♥ je ♥ wel ♥ dat jullie er waren!
Olga, 13 november 2018